Ditmaal heb ik ervoor gekozen om twee verhalen in één verhaal te combineren. Namelijk de zoektocht naar de roodkopklauwier (22 juni 2008) en de zoektocht naar de Amerikaanse Goudplevier.
22 juni 2008:
Op 21 juni 2008 werd een roodkopklauwier gemeld bij de parkeerplaats de Pomp in het Lauwersmeer. Daarop had ik besloten om 22 juni vroeg van huis te gaan om een gokje te wagen om de roodkopklauwier te zien. Ik kwam om half negen aan bij de parkeerplaats, waarbij ik direct werd verwelkomd door een roepende kwartelkoning en een biddende Torenvalk. Dat beloofd veel goeds vandaag, omdat de kwartelkoning voor mij een nieuwe soort is. Ook de zingende Sprinkhaanzanger is voor mij een nieuwe soort. Ondertussen sta ik samen met een mede-waarnemer inmiddels het gebied af te zoeken naar de roodkopklauwier. Er is van alles te zien en te horen, maar de roodkop is nog niet te zien. Nadat we ruim een uur de omgeving hebben afgetuurd, komen er plotseling twee waarnemers bij en deze mensen hebben de roodkopklauwier direct bij het uistappen al hebben gezien. Blijkt dat we de roodkopklauwier net niet konden zien, omdat hij vanaf ons standpunt gezien achter een bosje zat. Een stukje opzij gelopen en direct kwam de roodkop in het vizier. Wat een prachtig vogeltje is het toch, zeker als de zon mooi op de vogel schijnt. Naast de roodkopklauwier zijn er nog vele leuke soorten te vinden. Zo zie ik verder nog een kneu, een roepende koekoek, en een grauwe vliegenvanger. Na ruim een uur naar de roodkopklauwier te hebben gekeken besloot ik om mijn geluk te beproeven bij Ezumakeeg-zuid, waar de dag ervoor nog een paartje steltkluten zijn waargenomen. Helaas zijn de omstandigheden bij Ezumakeeg-zuid niet ideaal, omdat het er extreem droog is. Daardoor zitten de vogels ver in het gebied en zijn moeilijker waar te nemen. De steltkluten zijn niet waar te nemen, althans ze laten zich niet zien. Wel zie ik nog een groenpootruiter, een zwarte ruiter, een kluut, een aantal bergeenden, een solitaire lepelaar, en 2 knobbelzwanen.
28 juni 2008:
In de loop van vrijdag 27 juni 2008 bereikte mij het bericht dat een amerikaanse goudplevier was waargenomen bij Ezumakeeg-zuid. De tweede zeer zeldzame soort in een week die was waargenomen bij Ezumakeeg-zuid. Dus heb ik besloten om 's ochtends vroeg een poging te wagen, ondanks de regen die soms met behoorlijke hoeveelheid uit de lucht kwam vallen. Ook de wind was behoorlijk in kracht wat een behoorlijke schommeling veroorzaakte van mijn spottingscope. Op het eerste weilandje naar ezumakeeg toe zat al een aantal Grutto's, Kievitten en spreeuwen te foerageren op het weiland. Bij de T-splitsing (waarbij je links naar Noord en rechts naar Zuid gaat) zat een aantal interessante vogels. Zwarte ruiter, een aantal juveniele bergeenden + ouders, 8 lepelaars, 21 Grauwe Ganzen, waren met gemak waar te nemen. Ook de Grauwe Franjepoten (2 exemplaren) waren hier aanwezig, wederom een nieuwe soort voor mij. Daarna ben ik verder gereden, naar de plaats waar de Amerikaanse goudplevier waargenomen was. Na wat hulp van een medewaarnemer was de Amerikaanse Goudplevier toch nog redelijk snel gevonden. Helaas zat de vogel wel wat ver in het gebied, maar dat mocht de pret niet drukken. Dat betekende voor mij de 2e zeer zeldzame soort in een week. Verder waren er een grote groep lepelaars druk aan het foerageren, in verschillende subgroepen. Ook een 6-tal Kemphanen waren druk bezig met foerageren. Naast deze soorten waren ook de volgende soorten waar te nemen: Bergeend, Aalscholver, Kleine Plevier, Zwarte Ruiter, Spreeuw, Kievit, Grauwe Gans en Kluut. Door de regen besloot ik maar naar huis te gaan en niet langs de andere bekende vogelspotplekken te gaan.
zaterdag 28 juni 2008
zaterdag 17 mei 2008
Een dagje Oostvaarderplassen (12 mei 2008)
Op tweede Pinksterdag besluit ik om een dagje Oostvaardersplassen te doen. Dit is voor mij al weer een tijdje geleden dat ik in het gebied ben geweest, dus ook een extra reden om dit gebied weer eens aan te doen.
Allereerst besluit ik naar het bezoekerscentrum te rijden en parkeer de auto daar op de parkeerplaats. De planning is om eerst snel even in het bezoekerscentrum te kijken en dan naar de observatiehut de Kluut te gaan, maar aangezien het bezoekerscentrum wegens verbouwing gesloten is gaat de route direct naar de Kluut.
Hier hoor ik vrijwel direct een waterral roepen. Wederom een nieuwe soort voor mij, maar het geluid van de waterral verraadt zijn/haar aanwezigheid. Een leuk begin van de dag. Vlak naast de hut zie ik plotseling twee kleine karekieten zitten. Ze zijn druk aan het heen en weer vliegen en het lukt me dan, ondanks dat ze zo vlak voor de hut zitten, ook niet om ze mooi op de foto te krijgen.
Ook de koekoek heeft inmiddels zijn aanwezigheid verraden door zijn karakteristieke roep over het gebied te verspreiden. Ik hoor in ieder geval twee exemplaren, maar ik kan ze niet ergens ontdekken. Helaas blijft het dus alleen bij het geluid.Op het water dobberen 3 knobbelzwanen rustig rond.
Voor de hut komen regelmatig karpers boven water. Soms komen er zelfs meerdere tegelijk boven. Ook het koolwitje vliegt druk heen en weer voor de hut langs. Voor een rietkraag zwemt een meerkoet rustig rond. Ook vliegt er nog een blauwe reiger over de brede plas heen.
Plotseling begint er rechts naast de hut in het riet een prachtig concert van de kikkers. Als er één begint volgen er heel snel heel veel meer. Het concert houdt zeker 5 minuten aan en daarna is het in één keer weer rustig.
Vlak voordat ik de hut verlaat, zie ik nog snel een gele kwikstaart vliegen.
Daarna ga ik naar de Grote Praambult. Onderweg hier naar toe zie ik vlakbij het wildrooster een 5-tal reëen. Ook talloze grauwe ganzen zijn druk aan het foerageren. Tussen de grauwe ganzen foerageren 4 nijlganzen.
Bij de grote praambult ben je vrijwel altijd verzekerd van een groot aantal edelherten. Zo ook vandaag. Talloze edelherten vullen op verschillende plekken de vlakte en zijn met name druk aan het foerageren. Ook zijn er duidelijk een groot aantal heckrunderen zichtbaar.
Tegen een rietkraag aan zie ik een mooie zilverreiger. Even kijken in mijn verrekijker leert me dat het hier gaat om een grote zilverreiger. Op de vlakte ontdek ik vrij dicht bij het observatiepunt een 2-tal grote mantelmeeuwen. Op de kleine vijvertjes voor het uitkijkpunt dobberen ook hier weer 2 knobbelzwanen.
Ook hier is duidelijk de roep van de koekoek duidelijk waar te nemen. De karakteristieke "koek-oek, Koek-oek"-roept galmt over het gebied.
Dan ga ik naar de kleine praambult. Dit is voor mij de eerste keer dat ik daadwerkelijk deze uitkijkheuvel bezoek.
De eerste soort die ik hier hoor is weer de koekoek. Ook dit keer zie ik hem/haar niet maar weer de karakteristieke roep. Ook is hier een koppel knobbelzwanen aanwezig.
Op een kleine vijver zijn een 3-tal slobeenden druk aan het foerageren. Ook een kluut probeert hier en daar wat lekkers te verschalken.
3 kievitten zijn druk aan het heen en weer vliegen en zijn duidelijk aan het voor de soort kenmerkende vliegbeeld. Een zilverreiger vliegt op en vliegt verder het gebied in. Ook hier zijn weer talloze edelherten, heckrunderen en konikpony's te zien.
Het enige minpuntje is dat hetgeen waar ik eigenlijks voor naar de kleine praambult ben gekomen niet zichtbaar is. Al een aantal keren is vanaf deze plek een vos met een nestje jonge vossen waargenomen. De laatste tijd komen de vossen steds meer naar buiten met hun jongen, maar helaas zie ik ze vandaag niet op deze plek.
Dan ga ik door naar het Jan van den Boschpad, aan de kant van Almere.
Al snel zie ik 3 vossen verspreid over de vlakte lopen. Helaas zie ik ze niet zo heel lang omdat ze erg verjaagd worden door een auto van Staatsbosbeheer. Deze vindt het nodig om midden tussen de konikpony's te gaan staan. Tot overmaat van ramp stappen er ook nog een aantal mensen uit de auto en gaan ook nog eens staan te springen tussen de pony's. Een totale chaos op de vlakte is het gevolg. Opvliegende grauwe ganzen, rennende edelherten en ook de andere diersoorten lijken zich niet echt op het gemak te voelen.
De troost is dat ik ver in het gebied een opvliegende zeearend. Een machtig gezicht om zo'n grote vogel te zien vliegen. Richting de Oostvaardersdijk is duidelijk te zien dat er boven het riet twee bruine kiekendieven op zoek zijn naar eten.
Dan valt mijn oog op een strandloper in het plasje voor de uitkijkheuvel. Na enig "onderzoek" kom ik tot de conclusie dat het hier gaat om een temmincks strandloper. Een mooie steltloper, die ik al enige tijd niet had waargenomen.
Ook hier hoor ik nog de roep van de koekoek. Een leuke afsluiting van een mooie dag.
Allereerst besluit ik naar het bezoekerscentrum te rijden en parkeer de auto daar op de parkeerplaats. De planning is om eerst snel even in het bezoekerscentrum te kijken en dan naar de observatiehut de Kluut te gaan, maar aangezien het bezoekerscentrum wegens verbouwing gesloten is gaat de route direct naar de Kluut.
Hier hoor ik vrijwel direct een waterral roepen. Wederom een nieuwe soort voor mij, maar het geluid van de waterral verraadt zijn/haar aanwezigheid. Een leuk begin van de dag. Vlak naast de hut zie ik plotseling twee kleine karekieten zitten. Ze zijn druk aan het heen en weer vliegen en het lukt me dan, ondanks dat ze zo vlak voor de hut zitten, ook niet om ze mooi op de foto te krijgen.
Ook de koekoek heeft inmiddels zijn aanwezigheid verraden door zijn karakteristieke roep over het gebied te verspreiden. Ik hoor in ieder geval twee exemplaren, maar ik kan ze niet ergens ontdekken. Helaas blijft het dus alleen bij het geluid.Op het water dobberen 3 knobbelzwanen rustig rond.
Voor de hut komen regelmatig karpers boven water. Soms komen er zelfs meerdere tegelijk boven. Ook het koolwitje vliegt druk heen en weer voor de hut langs. Voor een rietkraag zwemt een meerkoet rustig rond. Ook vliegt er nog een blauwe reiger over de brede plas heen.
Plotseling begint er rechts naast de hut in het riet een prachtig concert van de kikkers. Als er één begint volgen er heel snel heel veel meer. Het concert houdt zeker 5 minuten aan en daarna is het in één keer weer rustig.
Vlak voordat ik de hut verlaat, zie ik nog snel een gele kwikstaart vliegen.
Daarna ga ik naar de Grote Praambult. Onderweg hier naar toe zie ik vlakbij het wildrooster een 5-tal reëen. Ook talloze grauwe ganzen zijn druk aan het foerageren. Tussen de grauwe ganzen foerageren 4 nijlganzen.
Bij de grote praambult ben je vrijwel altijd verzekerd van een groot aantal edelherten. Zo ook vandaag. Talloze edelherten vullen op verschillende plekken de vlakte en zijn met name druk aan het foerageren. Ook zijn er duidelijk een groot aantal heckrunderen zichtbaar.
Tegen een rietkraag aan zie ik een mooie zilverreiger. Even kijken in mijn verrekijker leert me dat het hier gaat om een grote zilverreiger. Op de vlakte ontdek ik vrij dicht bij het observatiepunt een 2-tal grote mantelmeeuwen. Op de kleine vijvertjes voor het uitkijkpunt dobberen ook hier weer 2 knobbelzwanen.
Ook hier is duidelijk de roep van de koekoek duidelijk waar te nemen. De karakteristieke "koek-oek, Koek-oek"-roept galmt over het gebied.
Dan ga ik naar de kleine praambult. Dit is voor mij de eerste keer dat ik daadwerkelijk deze uitkijkheuvel bezoek.
De eerste soort die ik hier hoor is weer de koekoek. Ook dit keer zie ik hem/haar niet maar weer de karakteristieke roep. Ook is hier een koppel knobbelzwanen aanwezig.
Op een kleine vijver zijn een 3-tal slobeenden druk aan het foerageren. Ook een kluut probeert hier en daar wat lekkers te verschalken.
3 kievitten zijn druk aan het heen en weer vliegen en zijn duidelijk aan het voor de soort kenmerkende vliegbeeld. Een zilverreiger vliegt op en vliegt verder het gebied in. Ook hier zijn weer talloze edelherten, heckrunderen en konikpony's te zien.
Het enige minpuntje is dat hetgeen waar ik eigenlijks voor naar de kleine praambult ben gekomen niet zichtbaar is. Al een aantal keren is vanaf deze plek een vos met een nestje jonge vossen waargenomen. De laatste tijd komen de vossen steds meer naar buiten met hun jongen, maar helaas zie ik ze vandaag niet op deze plek.
Dan ga ik door naar het Jan van den Boschpad, aan de kant van Almere.
Al snel zie ik 3 vossen verspreid over de vlakte lopen. Helaas zie ik ze niet zo heel lang omdat ze erg verjaagd worden door een auto van Staatsbosbeheer. Deze vindt het nodig om midden tussen de konikpony's te gaan staan. Tot overmaat van ramp stappen er ook nog een aantal mensen uit de auto en gaan ook nog eens staan te springen tussen de pony's. Een totale chaos op de vlakte is het gevolg. Opvliegende grauwe ganzen, rennende edelherten en ook de andere diersoorten lijken zich niet echt op het gemak te voelen.
De troost is dat ik ver in het gebied een opvliegende zeearend. Een machtig gezicht om zo'n grote vogel te zien vliegen. Richting de Oostvaardersdijk is duidelijk te zien dat er boven het riet twee bruine kiekendieven op zoek zijn naar eten.
Dan valt mijn oog op een strandloper in het plasje voor de uitkijkheuvel. Na enig "onderzoek" kom ik tot de conclusie dat het hier gaat om een temmincks strandloper. Een mooie steltloper, die ik al enige tijd niet had waargenomen.
Ook hier hoor ik nog de roep van de koekoek. Een leuke afsluiting van een mooie dag.
zaterdag 10 mei 2008
Op zoek naar de Roodpootvalk (9 mei 2008)
Toen ik op 8 mei 2008 de eerste waarnemingen van de roodpootvalk in het Fochteloërveen voorbij zag komen op waarneming.nl, had ik direct al zin om ook weer eens te gaan kijken. Aangezien ik op 8 mei verder geen tijd kon vinden besloot ik om op 9 mei mijn geluk eens te gaan beproeven.
Toeval wil dat vorig jaar ook enkele roodpootvalken omstreeks deze tijd werden gemeld, maar na diverse keren gekeken hebben vorig jaar had ik toen geen roodpootvalken gezien. Vanavond dus weer een nieuwe kans.
Aangezien het Fochteloërveen redelijk dicht bij mijn huis ligt besloot ik na etenstijd richting het gebied te gaan. Net voordat ik wegging van huis ontdekte ik nog een groepje van 4 gaaien in een boom vlakbij mijn huis. Op zich een best leuk begin van deze avond.
Daarna ben ik onderweg nog verschillende houtduiven tegengekomen die druk aan het rondvliegen waren op zoek naar wat eten.
Bij het binnenrijden van het gebied, via de weg langs camping het Goudmeer, was ik al extra op mijn hoede. In het eerste deel van het gebied nog voor de boerderij van Natuurmonumenten waren boven het veen de 2 gemelde roodpootvalken te zien. Helaas was er op dat moment geen roodpootvalk te zien en reed ik enigszins teleurgesteld verder. Onderweg wel erg veel kikkers gehoord die het erg druk hadden met het maken van hun karakteristieke geluid. Erg veel kikkers waren vooral ook te zien bij het vennetje naast de boerderij van Natuurmonumenten.
Vanaf de parkeerplaats achter de boederij was mooi te zien dat boven het veen een bruine kiekendief aan het jagen was.
Ook een boomvalk deed vele pogingen om wat te verschalken, maar telkens mislukten de pogingen. Talloze keren hing de boomvalk boven het veen te bidden, waarna hij/zij dan weer een duikvlucht maakte. Dit hele schouwspel was van goede afstand te volgen en duurde minuten lang.
Daarna ben ik doorgereden naar de vogelkijkhut bij de plas. Hier was het bijzonder rustig, zeker in tegenstelling tot de laatste keer dat ik hier was geweest. Toen wemelde het nog van de verschillende eenden en ganzen, maar het bleef nu beperkt tot een koppeltje zomertalingen die rustig op het water dobberden. Verder was er niets te zien op het water.
Daarna ben ik doorgereden naar stukje land waar ik al eens een koppeltje kraanvogels heb waargenomen. Dit plekje bezoek ik altijd even in de hoop daar nog eens wat te zien. Dit keer waren er geen kraanvogels. Erg jammer, want op deze plek heb je soms de kans dat de kraanvogels op minder dan 50 meter van je staan. Dit is mij al eens overkomen op druilerige zondagmorgen. Samen met mijn vader maakte ik toen een rondje fochteloërveen en plots stonden daar 2 kraanvogels. Een prachtige ervaring was dat toen.
Daarna ben ik weer teruggereden richting het veen, in de hoop om de roodpootvalken nu wel te zien. Onderweg zag ik nog een drietal witte kwikstaarten op de houten rand naast de weg zitten. Deze houten rand is gemaakt om met name de slangen in het gebied te behoeden voor de gevaren van het autoverkeer.
Toeval wil dat vorig jaar ook enkele roodpootvalken omstreeks deze tijd werden gemeld, maar na diverse keren gekeken hebben vorig jaar had ik toen geen roodpootvalken gezien. Vanavond dus weer een nieuwe kans.
Aangezien het Fochteloërveen redelijk dicht bij mijn huis ligt besloot ik na etenstijd richting het gebied te gaan. Net voordat ik wegging van huis ontdekte ik nog een groepje van 4 gaaien in een boom vlakbij mijn huis. Op zich een best leuk begin van deze avond.
Daarna ben ik onderweg nog verschillende houtduiven tegengekomen die druk aan het rondvliegen waren op zoek naar wat eten.
Bij het binnenrijden van het gebied, via de weg langs camping het Goudmeer, was ik al extra op mijn hoede. In het eerste deel van het gebied nog voor de boerderij van Natuurmonumenten waren boven het veen de 2 gemelde roodpootvalken te zien. Helaas was er op dat moment geen roodpootvalk te zien en reed ik enigszins teleurgesteld verder. Onderweg wel erg veel kikkers gehoord die het erg druk hadden met het maken van hun karakteristieke geluid. Erg veel kikkers waren vooral ook te zien bij het vennetje naast de boerderij van Natuurmonumenten.
Vanaf de parkeerplaats achter de boederij was mooi te zien dat boven het veen een bruine kiekendief aan het jagen was.
Ook een boomvalk deed vele pogingen om wat te verschalken, maar telkens mislukten de pogingen. Talloze keren hing de boomvalk boven het veen te bidden, waarna hij/zij dan weer een duikvlucht maakte. Dit hele schouwspel was van goede afstand te volgen en duurde minuten lang.
Daarna ben ik doorgereden naar de vogelkijkhut bij de plas. Hier was het bijzonder rustig, zeker in tegenstelling tot de laatste keer dat ik hier was geweest. Toen wemelde het nog van de verschillende eenden en ganzen, maar het bleef nu beperkt tot een koppeltje zomertalingen die rustig op het water dobberden. Verder was er niets te zien op het water.
Daarna ben ik doorgereden naar stukje land waar ik al eens een koppeltje kraanvogels heb waargenomen. Dit plekje bezoek ik altijd even in de hoop daar nog eens wat te zien. Dit keer waren er geen kraanvogels. Erg jammer, want op deze plek heb je soms de kans dat de kraanvogels op minder dan 50 meter van je staan. Dit is mij al eens overkomen op druilerige zondagmorgen. Samen met mijn vader maakte ik toen een rondje fochteloërveen en plots stonden daar 2 kraanvogels. Een prachtige ervaring was dat toen.
Daarna ben ik weer teruggereden richting het veen, in de hoop om de roodpootvalken nu wel te zien. Onderweg zag ik nog een drietal witte kwikstaarten op de houten rand naast de weg zitten. Deze houten rand is gemaakt om met name de slangen in het gebied te behoeden voor de gevaren van het autoverkeer.
Dan zie ik op eens een roodpootvalk vlak over de auto heen vliegen. Een fantastisch gezicht. Helaas heb ik net te laat mijn fototoestel in de aanslag om een geslaagd plaatje van de vogel te kunnen maken. Maar het blijft niet bij één roodpootvalk. Al verder kijkend tel ik zeker nog 3 verschillende roodpootvalken. Nog nooit één gezien en dan in een keer 4 exemplaren is natuurlijk een prachtige ervaring.
Dan schiet er plots uit één van de bosjes voor mij een prachtig paapje te voorschijn. Voor mij is het bijna al weer een jaar geleden dat ik dit vogeltje gezien heb. Dan verschijnt er plots nog een tweede paapje vanuit hetzelfde bosje.
Verder zie ik nog een gele kwikstaart op een takje zitten. Als afsluiter van de avond zie ik nog twee blauwe reigers achter elkaar aan vliegen in het laatste avondlicht.
Mijn doel voor vanavond: de Roodpootvalk, is dan eindelijk geslaagd vanavond
vrijdag 2 mei 2008
Een dagje Lauwersmeer (3 juni 2007)
Sinds de aanschaf van mijn spottingscope heb ik op 3 juni gepland deze een dag uit te proberen in en om het Lauwersmeergebied. Uiteindelijk ben ik zeer tevreden met mijn aankoop, maar dat terzijde.
De dag begint voor mij bij de Kollumerwaard. Boven de parkeerplaats cirkelen twee buizerds op enige hoogte over. Eén van de buizerds laat af en toe zijn/haar aanwezigheid merken door af toe te roepen. Vlakbij de parkeerplaats is een oeverzwaluwwand gebouwd en daar kan ik zeker 25 oeverzwaluwen herkennen/waarnemen. Op de grote open vlakte is het een drukte van belang met Schotse Hooglanders en Konikpony's. De Schotse Hooglanders zijn met een 75 dieren zichtbaar aanwezig in het gebied, de konikpony's met een 25 dieren.
Plots hoor ik de duidelijk herkenbare roep van de koekoek. Helaas kan ik de koekoek niet één-twee-drie vinden in het gebied, maar de roep verraad zijn aanwezigheid. In het water zijn vader en moeder meerkoet zeer druk met de jongen, die zeer druk heen en weer zwemmen. Ditzelfde is het geval bij de hagelwitte knobbelzwanen, die ook enkele jongen hebben gebracht dit jaar. Dan vliegt er plotseling een bruine kiekendief op vanuit het riet. Ik heb wel eens vaker een bruine kiekendief gezien, maar zo dichtbij heb ik er nog nooit één waargenomen.
Dan zie ik plots de eerste nieuwe soort van de dag, een mooie blauwborst zit vlakvoor mij op een rietstengel en geniet duidelijk van het mooie zonnetje. Dan hoor ik weer een nieuwe soort, namelijk de sprinkhaanzanger. Zijn onmiskenbare roep had ik al vaker via de PC gehoord en nu eindelijk eens een keer in de vrije natuur. Een prachtig moment vind ik zelf. Op de terugweg naar de auto hoor ik de duidelijke "hoemp"-roep van de roerdomp. Ook dit is een erg typisch geluid, wat erg apart is om dit voor eerst te horen. Verder zie ik nog een leuke nieuwe soort, namelijk de kleine karekiet. Daarna is het tijd om verder te gaan naar het volgende observatiepunt, Ezumakeeg-Noord.
Hier aangekomen verraad de duidelijke "Kievit"-roep de duidelijke aanwezigheid van de kievit. Een aalscholver rust na het jagen rustig uit op een oude tak. In het lage water en rondom de kleine zandbanken die er te vinden zijn een 40-tal grutto's druk aan het foerageren met hun lange snavels in het slib. Tussen de grutto's door zwemmen ongeveer 15 wintertalingen en 40 krakeenden. Tussen de verschillende eenden ontdek ik nog een pijlstaart die rustig ligt te dobberen. Op één van de kleine eilandjes loopt een kleine plevier druk te speuren in het slib naar iets eetbaars. De 30 bergeenden die aanwezig zijn vallen duidelijk op door de enigszins aparte tekening.
Vervolgens ga ik naar de vogelkijkhut bij Ezumakeeg Zuid. Omdat het water hier erg laag staat zijn er verschillende soorten strandlopers e.d. te vinden. Zo zijn er duidelijk 2 kleine strandlopers te vinden. Ook zijn hier weer enkele grutto's duidelijk aanwezig. Vlak voor de hut landt een paartje putters, werkelijk waar een prachtig gezicht. Verder zijn er op korte afstand 15 bonte strandlopers, 10 krombekstrandlopers, 25 bontbekplevieren, 1 steenloper, 8 kemphanen, 2 lepelaars, 4 kluten aanwezig. Verder dobberen er nog een paar soorten eenden in het water, te weten: ca. 100 krakeenden, 3 slobeenden, 50 bergeenden. Een bonte verzamling van een aantal leuke soorten vogels, waardoor ik weer een aantal soorten aan mijn zogenaamde levenslijst mag toevoegen.
Om ook niet de inwendige mens te vergeten stop ik in de haven even om een portie kibbeling te eten. Terwijl ik op een bankje mijn portie zit te eten kan ik duidelijk bij de oever een paartje oeverlopers die ook druk bezig zijn met het zoeken naar eten. Ook vliegt er nog een zilvermeeuw over. Tussen de aangelegde vissersboten probeert een fuut nog een visje te verschalken.
Dan besluit ik richting het Jaap Deensgat en het naastgelegen Roodkeelplasje te gaan. Eerst kijk ik even bij het Roodkeelplasje. Hier zijn ondanks het hoge riet nog wel een paar soorten waar te nemen, zoals 2 slobeenden die met hun unieke snavel bezig zijn om eten te zoeken. Verder valt nog een mannetje wilde eend waar te nemen. Ook de roep van de meerkoet is duidelijk waarneembaar. Daarna ga ik naar de vogelkijkhut Jaap Deensgat.
Hier val ik direct met mijn neus in de boter. Vlakvoor de hut tussen een aantal wintertalingen zwemt een Amerikaanse Wintertaling, een zeer zeldzame dwaalgast in Nederland. Op zich verschilt de Amerikaanse weinig van de gewone wintertaling, alleen heeft de Amerikaanse een kenmerkende witte streep op de zijkant zitten, min of meer ter hoogte van vleugelbasis.
Verder zijn er meer dan honderd knobbelzwanen waar te nemen. Net als een grote koppel bergeenden die rustig ronddobberen op het water. Tussen de knobbelzwanen en bergeenden zwemt nog een grote groep van ongeveer 50 grote canadese gansen.
Ook hier zijn weer kluten druk bezig om een lekker hapje te zuiveren uit het slib. Verder zie ik tegen de rietrand achterin nog een kleine zilverreiger. Deze kleine zilverreiger zorgt voor een mooi afsluiting van een fantastische dag met veel nieuwe soorten voor op mijn zogenaamde levenslijst.
De dag begint voor mij bij de Kollumerwaard. Boven de parkeerplaats cirkelen twee buizerds op enige hoogte over. Eén van de buizerds laat af en toe zijn/haar aanwezigheid merken door af toe te roepen. Vlakbij de parkeerplaats is een oeverzwaluwwand gebouwd en daar kan ik zeker 25 oeverzwaluwen herkennen/waarnemen. Op de grote open vlakte is het een drukte van belang met Schotse Hooglanders en Konikpony's. De Schotse Hooglanders zijn met een 75 dieren zichtbaar aanwezig in het gebied, de konikpony's met een 25 dieren.
Plots hoor ik de duidelijk herkenbare roep van de koekoek. Helaas kan ik de koekoek niet één-twee-drie vinden in het gebied, maar de roep verraad zijn aanwezigheid. In het water zijn vader en moeder meerkoet zeer druk met de jongen, die zeer druk heen en weer zwemmen. Ditzelfde is het geval bij de hagelwitte knobbelzwanen, die ook enkele jongen hebben gebracht dit jaar. Dan vliegt er plotseling een bruine kiekendief op vanuit het riet. Ik heb wel eens vaker een bruine kiekendief gezien, maar zo dichtbij heb ik er nog nooit één waargenomen.
Dan zie ik plots de eerste nieuwe soort van de dag, een mooie blauwborst zit vlakvoor mij op een rietstengel en geniet duidelijk van het mooie zonnetje. Dan hoor ik weer een nieuwe soort, namelijk de sprinkhaanzanger. Zijn onmiskenbare roep had ik al vaker via de PC gehoord en nu eindelijk eens een keer in de vrije natuur. Een prachtig moment vind ik zelf. Op de terugweg naar de auto hoor ik de duidelijke "hoemp"-roep van de roerdomp. Ook dit is een erg typisch geluid, wat erg apart is om dit voor eerst te horen. Verder zie ik nog een leuke nieuwe soort, namelijk de kleine karekiet. Daarna is het tijd om verder te gaan naar het volgende observatiepunt, Ezumakeeg-Noord.
Hier aangekomen verraad de duidelijke "Kievit"-roep de duidelijke aanwezigheid van de kievit. Een aalscholver rust na het jagen rustig uit op een oude tak. In het lage water en rondom de kleine zandbanken die er te vinden zijn een 40-tal grutto's druk aan het foerageren met hun lange snavels in het slib. Tussen de grutto's door zwemmen ongeveer 15 wintertalingen en 40 krakeenden. Tussen de verschillende eenden ontdek ik nog een pijlstaart die rustig ligt te dobberen. Op één van de kleine eilandjes loopt een kleine plevier druk te speuren in het slib naar iets eetbaars. De 30 bergeenden die aanwezig zijn vallen duidelijk op door de enigszins aparte tekening.
Vervolgens ga ik naar de vogelkijkhut bij Ezumakeeg Zuid. Omdat het water hier erg laag staat zijn er verschillende soorten strandlopers e.d. te vinden. Zo zijn er duidelijk 2 kleine strandlopers te vinden. Ook zijn hier weer enkele grutto's duidelijk aanwezig. Vlak voor de hut landt een paartje putters, werkelijk waar een prachtig gezicht. Verder zijn er op korte afstand 15 bonte strandlopers, 10 krombekstrandlopers, 25 bontbekplevieren, 1 steenloper, 8 kemphanen, 2 lepelaars, 4 kluten aanwezig. Verder dobberen er nog een paar soorten eenden in het water, te weten: ca. 100 krakeenden, 3 slobeenden, 50 bergeenden. Een bonte verzamling van een aantal leuke soorten vogels, waardoor ik weer een aantal soorten aan mijn zogenaamde levenslijst mag toevoegen.
Om ook niet de inwendige mens te vergeten stop ik in de haven even om een portie kibbeling te eten. Terwijl ik op een bankje mijn portie zit te eten kan ik duidelijk bij de oever een paartje oeverlopers die ook druk bezig zijn met het zoeken naar eten. Ook vliegt er nog een zilvermeeuw over. Tussen de aangelegde vissersboten probeert een fuut nog een visje te verschalken.
Dan besluit ik richting het Jaap Deensgat en het naastgelegen Roodkeelplasje te gaan. Eerst kijk ik even bij het Roodkeelplasje. Hier zijn ondanks het hoge riet nog wel een paar soorten waar te nemen, zoals 2 slobeenden die met hun unieke snavel bezig zijn om eten te zoeken. Verder valt nog een mannetje wilde eend waar te nemen. Ook de roep van de meerkoet is duidelijk waarneembaar. Daarna ga ik naar de vogelkijkhut Jaap Deensgat.
Hier val ik direct met mijn neus in de boter. Vlakvoor de hut tussen een aantal wintertalingen zwemt een Amerikaanse Wintertaling, een zeer zeldzame dwaalgast in Nederland. Op zich verschilt de Amerikaanse weinig van de gewone wintertaling, alleen heeft de Amerikaanse een kenmerkende witte streep op de zijkant zitten, min of meer ter hoogte van vleugelbasis.
Verder zijn er meer dan honderd knobbelzwanen waar te nemen. Net als een grote koppel bergeenden die rustig ronddobberen op het water. Tussen de knobbelzwanen en bergeenden zwemt nog een grote groep van ongeveer 50 grote canadese gansen.
Ook hier zijn weer kluten druk bezig om een lekker hapje te zuiveren uit het slib. Verder zie ik tegen de rietrand achterin nog een kleine zilverreiger. Deze kleine zilverreiger zorgt voor een mooi afsluiting van een fantastische dag met veel nieuwe soorten voor op mijn zogenaamde levenslijst.
woensdag 30 april 2008
Een dagje hoge veluwe
zondag 27 april 2008
Zondag was het dan weer eens zover, een dagje naar Nationaal Park de Hoge Veluwe. Vanuit Zevenhuizen (provincie Groningen) vertrok ik om 9.00 richting de Hoge Veluwe, om daar vervolgens tegen 10.50 aan te komen. Normaal gesproken rijdt ik altijd via ingang Otterlo naar binnen, maar dit keer besluit ik om via ingang Hoenderloo naar binnen te gaan om te kijken of ik misschien nog wat reeën kan ontdekken op de heide nabij de ingang. Helaas is dat niet het geval en daarom rijd ik door naar het bekende wildobservatiepunt het "Bosje van Staf". Als ik daar aan kom rijden zie ik ergens boven de vlakte een buizerd hoog in de lucht rondjes vliegen op zoek naar een lekker hapje. Even verderop is een torenvalk ook op zoek naar voedsel, maar het lijkt erop dat het tot nu toe zonder resultaat gebeurt.
Ik rijd nog even verder totdat ik de daadwerkelijk wildobservatie heb bereikt en parkeer de auto en tuur de vlakte voor mij af. Plotseling ontdek ik daar een groepje moeflons op een heuvel staan. Hier ben ik zeker blij mee, aangezien ik nog nooit een moeflon in levende lijve had gezien. Het aantal zichtbare moeflons blijft steeds rond de 7 of 8 schommelen. Meer moeflons laten zich (nog) niet zien. Uiteraard blijf ik deze moeflons even een tijdje observeren, maar er komen echt niet meer te voorschijn. Dan zie ik opeens een vos op een meter of 40 afstand van mij lopen. Ondanks dat ik vol "op de wind" sta, trekt hij/zij niets van mij aan, mede daarom kan ik de vos ook minimaal een uur blijven volgen. Even lijk ik hem kwijt te zijn, maar plots staat hij/zij weer vlak voor me op het zandpad. Juist op dat moment heb ik net mijn fototoestel weer weggelegd, dus helaas gaat er weer een mooie kans voorbij om deze vos op de foto te zetten. Dan ben ik plots de vos in een keer kwijt. Hij/zij zal wel ergens tussen begroeiing liggen en ik besluit om eens te kijken welke vogels ik nog kan ontdekken.
Plotseling valt mijn op een, voor mij, nieuwe soort. Op klein takje zit namelijk een gekraagde roodstaart lekker van het voorjaarszonnetje te genieten. Ik had deze vogelsoort wel eens op verschillende foto's gezien, maar ik was zelf deze soort nog nooit in de vrije natuur tegengekomen. Wederom dus weer een nieuwe soort erbij. Verder kan ik nog twee houtduiven ontdekken die even voorbij komen vliegen. Op het groene gras voor het bos zit ook nog zwarte kraai. Net op het moment dat ik wil weggaan ontdek ik weer een nieuwe soort voor mij, namelijk de veldleeuwerik. Ik had eerder al op internet gezien dat deze soort een paar dagen achter elkaar op deze plek was waargenomen en daarom besluit ik om me extra op deze soort te richten.
Daarna besluit ik nog even te kijken bij een wildobservatiepunt, net buiten het park, tussen Otterlo en Schaarsbergen. In de zomer is dit een geliefde plek om wild te spotten (aangezien ik daar dan dicht bij op vakantie zit), maar dan staat er veel sint jacobskruiskruid wat de zichtbaarheid van het wild behoorlijk minder maakt. Daarom ben ik zeer benieuwd hoe de situatie er nu is. Nu blijkt dat er op dit moment alleen nog maar wat dode planten staan en dat je de gehele vlakte kan overzien. Tussen de grazende Schotse Hooglanders en New Forest Pony's ontdek ik een groepje van 6 reëen die daar heerlijk in het zonnetje liggen. Plotseling hoor ik wat geruis vlak voor me in het struikgewas. Plotseling komt daar een kleine hagedis te voorschijn. Na enige navraag blijkt dit een mannetje Zandhagedis te zijn.
Zondag was het dan weer eens zover, een dagje naar Nationaal Park de Hoge Veluwe. Vanuit Zevenhuizen (provincie Groningen) vertrok ik om 9.00 richting de Hoge Veluwe, om daar vervolgens tegen 10.50 aan te komen. Normaal gesproken rijdt ik altijd via ingang Otterlo naar binnen, maar dit keer besluit ik om via ingang Hoenderloo naar binnen te gaan om te kijken of ik misschien nog wat reeën kan ontdekken op de heide nabij de ingang. Helaas is dat niet het geval en daarom rijd ik door naar het bekende wildobservatiepunt het "Bosje van Staf". Als ik daar aan kom rijden zie ik ergens boven de vlakte een buizerd hoog in de lucht rondjes vliegen op zoek naar een lekker hapje. Even verderop is een torenvalk ook op zoek naar voedsel, maar het lijkt erop dat het tot nu toe zonder resultaat gebeurt.
Ik rijd nog even verder totdat ik de daadwerkelijk wildobservatie heb bereikt en parkeer de auto en tuur de vlakte voor mij af. Plotseling ontdek ik daar een groepje moeflons op een heuvel staan. Hier ben ik zeker blij mee, aangezien ik nog nooit een moeflon in levende lijve had gezien. Het aantal zichtbare moeflons blijft steeds rond de 7 of 8 schommelen. Meer moeflons laten zich (nog) niet zien. Uiteraard blijf ik deze moeflons even een tijdje observeren, maar er komen echt niet meer te voorschijn. Dan zie ik opeens een vos op een meter of 40 afstand van mij lopen. Ondanks dat ik vol "op de wind" sta, trekt hij/zij niets van mij aan, mede daarom kan ik de vos ook minimaal een uur blijven volgen. Even lijk ik hem kwijt te zijn, maar plots staat hij/zij weer vlak voor me op het zandpad. Juist op dat moment heb ik net mijn fototoestel weer weggelegd, dus helaas gaat er weer een mooie kans voorbij om deze vos op de foto te zetten. Dan ben ik plots de vos in een keer kwijt. Hij/zij zal wel ergens tussen begroeiing liggen en ik besluit om eens te kijken welke vogels ik nog kan ontdekken.
Plotseling valt mijn op een, voor mij, nieuwe soort. Op klein takje zit namelijk een gekraagde roodstaart lekker van het voorjaarszonnetje te genieten. Ik had deze vogelsoort wel eens op verschillende foto's gezien, maar ik was zelf deze soort nog nooit in de vrije natuur tegengekomen. Wederom dus weer een nieuwe soort erbij. Verder kan ik nog twee houtduiven ontdekken die even voorbij komen vliegen. Op het groene gras voor het bos zit ook nog zwarte kraai. Net op het moment dat ik wil weggaan ontdek ik weer een nieuwe soort voor mij, namelijk de veldleeuwerik. Ik had eerder al op internet gezien dat deze soort een paar dagen achter elkaar op deze plek was waargenomen en daarom besluit ik om me extra op deze soort te richten.
Daarna besluit ik nog even te kijken bij een wildobservatiepunt, net buiten het park, tussen Otterlo en Schaarsbergen. In de zomer is dit een geliefde plek om wild te spotten (aangezien ik daar dan dicht bij op vakantie zit), maar dan staat er veel sint jacobskruiskruid wat de zichtbaarheid van het wild behoorlijk minder maakt. Daarom ben ik zeer benieuwd hoe de situatie er nu is. Nu blijkt dat er op dit moment alleen nog maar wat dode planten staan en dat je de gehele vlakte kan overzien. Tussen de grazende Schotse Hooglanders en New Forest Pony's ontdek ik een groepje van 6 reëen die daar heerlijk in het zonnetje liggen. Plotseling hoor ik wat geruis vlak voor me in het struikgewas. Plotseling komt daar een kleine hagedis te voorschijn. Na enige navraag blijkt dit een mannetje Zandhagedis te zijn.
Daarna ontdek ik tegen de bosrand twee wilde zwijnen met 10 jongen. Best apart om deze dieren zo overdag rond 14.30 zo open en bloot waar te nemen. De wilde zwijnen zijn maar relatief kort waar te nemen omdat enkele wandelaars de dieren ook ontdekt hebben en er graag zo dicht mogelijk bij willen komen. Nadat de wilde zwijnen verdwenen zijn en het er niet op lijkt dat ze op korte termijn terug komen besluit ik terug naar de auto te gaan. Op weg naar de auto spot ik nog een vrouwtje vink die haastig van tak tot tak vliegt.
Daarna besluit ik weer richting het Nationaal Park de Hoge Veluwe om, met name, edelherten te gaan spotten. Allereerst besluit ik nog even snel naar het centrumgedeelte te rijden om ook even aan de inwendige mens te denken. Terwijl ik op een bankje op het grote plein van het centrumgedeelte zit vliegt er nog een boerenzwaluw over.
Daarna besluit ik weer richting het Bosje van Staf te gaan. Onderweg daar naar toe kom ik nog geen edelherten o.i.d. tegen, maar het is ook nog wel relatief vroeg (omstreeks 16.00).
Als ik mijn auto parkeer bij het Bosje van Staf spot ik direct enkele moeflons op de grote groene weide links van het Bosje. Al snel bleken er veel meer moeflons te zijn, totaal kom ik op 89 moeflons. Het gaat hierbij zowel om mannelijke, vrouwelijke en jonge dieren. Het bonte gezelschap van moeflons laat zich rustig bekijken op de vlakte.
Dan heerst ineens lichte paniek onder de overige waarnemers omdat onder de bomen een drietal edelherten zijn gespot. Even lijkt het erop dat nog drie edelherten de oversteek naar deze bomen willen wagen, maar deze herten besluiten uiteindelijk om de oversteek toch maar niet te maken. Maar dan verschijnen aan de andere kant van de weg nog twee mannelijke edelherten, die wel de oversteek naar de overige herten wagen en daarbij geruime tijd gadegeslagen kunnen worden.
Na een tijdje de edelherten en moeflons te hebben bekeken besluit ik om naar een ander punt te gaan. Op de weg terug zie ik ergens midden op de heide een solitaire reegeit staan. Terwijl deze rustig staat te grazen vang ik nog net de roep van de koekoek op. Dit is de eerste koekoek voor mij voor 2008. Wederom een leuke opsteker dus.
Op de welbekende Wildbaanweg kom ik op de drie verschillende plekken verschillende edelherten en reëen tegen. Op de eerste plek kan ik totaal 23 mannelijke edelherten tellen. Deze groep trekt zich weinig aan van de mensen die massaal vanuit de auto of naast de auto de dieren gadeslaan. Een wildweide verder is het erg rustig, hier staat een solitaire hinde rustig te grazen. Op de derde en laatste wildweide aan de Wildbaanweg zie ik nog een reebok en 3 hindes rustig grazen.
Zo komt er een mooi einde aan een schitterende dag in de natuur.
Abonneren op:
Posts (Atom)